" W tym momencie wiedziałem, że Konrad już długo nie pożyje... "

    Po 10 godzinach operacja Karoliny wreszcie się skończyła. Jedyne czego pragnąłem, to w końcu ją zobaczyć. Była dla mnie wszystkim. Nie mogłem jej stracić. Wiedziałem, że muszę zrobić wszystko co tylko będę mógł, żeby wyzdrowiała. Będę przy niej cały czas. A tego gnoja Konrada to dorwę, jak tylko Karolina poczuje się lepiej.
   Lekarz wyszedł z bloku operacyjnego, aby porozmawiać z rodzicami Karoliny.
   - Tak jak podejrzewałem, uraz kręgosłupa i krwotok wewnętrzny. Krwotok udało nam się zatamować, lecz z kręgosłupem jest gorzej – lekarz bez ogródek mówił co dzieje się z moją dziewczyną.
   - Czy ona będzie chodzić ? – tata Karoliny bardzo troszczył się o córkę.
   - Na to pytanie nie mogę teraz państwu odpowiedzieć, najbliższe godziny pokażą, na ile operacja się udała. Miejmy nadzieję, że będzie dobrze – lekarz pocieszał rodziców Karoliny.
    - Czy będę mógł ją zobaczyć ? – musiałem o to zapytać.
    - Karolina leży teraz na OIOM-ie. Jedna osoba będzie mogła do niej wejść, a resztę proszę o czekanie na korytarzu. Będą mogli ją państwo zobaczyć przez szybę. A teraz przepraszam, ale inni pacjenci czekają – lekarz szybkim krokiem udał się na inne sale chorych.
   - Dawid, czy pójdziesz do niej ? – mama Karoliny zaskoczyła mnie tym pytaniem.
   - Moja żona ma rację, ty powinieneś do niej pójść – tata Karoliny poparł żonę.
   - Nie wiem, czy to nie państwo powinni do niej iść – nie chodziło o to, że nie chciałem do niej iść, myślałem po prostu, że rodzice będą chcieli być przy niej.
   - Dawid, państwo Kowalscy mają rację. Karolina by chciała, abyś to właśnie ty teraz przy niej był – Marta zaskoczyła mnie swoją reakcją.
   - Dobrze pójdę do niej – ubrałem się w ten dziwny zielony fartuch i ruszyłam w stronę OIOM-u. Bałem się tego co zobaczę, lecz wiedziałem, że Karolina mnie teraz potrzebuje. Kocham ją i zrobię dla niej wszystko. Rodzice i Marta zostali przed szybą, a ja wszedłem na salę. Kiedy zobaczyłem Karolinę, łzy mimowolnie spłynęły mi po twarzy. Leżała tam taka bezbronna, podłączona do przeróżnych urządzeń. Ilość tych kroplówek i wszelkim rurek pokazała mi co ona przechodzi. Podszedłem do niej ocierając łzy. Usiadłem na krześle i zacząłem mówić do niej.
   - Hej kochanie. Jestem tu. Twoi rodzice i Marta też tu są. Kochamy Cię i czekamy aż znowu będziesz z nami – cały czas płakałem jak małe dziecko. – Musisz dać radę i wrócić do zdrowia. Kocham Cię i nie pozwolę Ci odejść. Jesteś całym moim światem. Zrobię dla Ciebie wszystko. Mam pomysł. Jak tylko wyzdrowiejesz zabiorę Cię na długie wakacje. Odpoczniemy i nacieszymy się sobą. Kocham Cię. Musisz żyć. Dla mnie, dla rodziców, dla Marty. A Konradem to ja się sam zajmę. Nie martw się. Będzie dobrze. Wiem, że mnie słyszysz. Pamiętaj Kocham Cię, a miłość przezwycięży wszystko – pocałowałem moją dziewczynę delikatnie w czoło. W tym samym momencie do sali weszła pielęgniarka.

    - Myślę, że na dzisiaj wystarczy już tych odwiedzin. Niech pan odpocznie, pańska dziewczyna ma doskonałą opiekę – pielęgniarka zmieniła Karolinie kroplówkę.
   - Wiem, że ma doskonałą opiekę. Będę mógł jeszcze później do niej wejść ?
   - Oczywiście – pielęgniarka obdarzyła mnie uśmiechem.
   - Kocham Cię, pamiętaj – wstałem, pocałowałem Karolinę w czubek głowy i wyszedłem z sali.
    - Niech państwo pojadą odpocząć – powiedziałem, gdy zobaczyłem, jak bardzo wyczerpani są rodzice Karoliny. – Ja zostanę tutaj i jeśli coś będzie się działo zadzwonię.
    - Dawid, chyba masz rację – mama Karoliny była naprawdę wyczerpana.
    - Dobrze, pojedziemy, przebierzemy się, umyjemy, coś zjemy i wrócimy – tata Karoliny zdecydował.
     - Ja też zostanę – Marta była bardzo zdecydowana.
     Kiedy rodzice Karoliny pojechali, staliśmy z Martą i patrzyliśmy na Karolinę.
    W tym momencie jedna z aparatur zaczęła piszczeć, zbiegli się lekarze i zaczęli ją reanimować. Marta rozpłakała się, a ja tez nie mogłem powstrzymać łez. W tym momencie wiedziałem, że Konrad już długo nie pożyje…
                                   ________________________________________________

Hej Kochani !!!
Konsekwencji wypadku część kolejna. Mam nadzieję, że nie obrazicie się na mnie za tę dramaturgię :(


Mam też dla Was propozycję. KOLOROWA BIEL, którą na pewno znacie ma nowy blog. Zachęcam, żebyście na niego zajrzeli : http://footballismydope.blogspot.com/


Dziękuję, że jesteście i czytacie. Bez Was nie byłoby Szalonej Fanatyczki :***
Uwielbiam Was i życze miłego czytania :***